W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił boom na hiszpańskojęzyczne filmy nie tylko w kasie, ale nawet podczas sezonu nagród. Z wyjątkiem wygranej Damiena Chazelle'a w 2017 roku, każdy Oscar dla Najlepszego Reżysera od 2012 roku trafia do rąk hiszpańskojęzycznego reżysera.

Mówiąc to, "filmy hiszpańskie" to szerokie pojęcie, co w każdym hiszpańskojęzycznym kraju ma swoją unikalną i odmienną historię i tradycję filmową. W ten sposób powstaje szeroka i ekscytująca różnorodność filmów, od prestiżowych dramatów takich jak Roma i Y Tu Mamá Tambien, po jedne z najlepszych horrorów i thrillerów ostatniej dekady (niestety, REC nie jest już w Netflixie), po przezabawne komedie i oburzające musicale.

Podobnie jak w przypadku kultury wielu krajów hiszpańskojęzycznych, filmy w języku hiszpańskim prezentują różne gatunki i możliwości, aby zaoferować coś dla każdego. Dlatego ta lista ma trochę dla wszystkich, od fanów horrorów, przez tych, którzy chcą czegoś poważniejszego, po porywające filmy dokumentalne. Nadszedł czas, aby podzielić się najlepszymi hiszpańskojęzycznymi filmami transmitowanymi na Netflixie już teraz!

Platforma

Dyrektor: Galder Gaztelu-Urrutia

Pisarze: David Desola, Pedro Rivero

Rzuć: Ivan Massagué, Zorion Eguileor, Antonia San Juan

Z recenzji Perri Nemiroffa

Gwiazdą filmu jest Ivan Massagué jako Goreng, człowiek, który dobrowolnie zgodził się służyć sześć miesięcy w The Hole w zamian za akredytowany dyplom. Obiekt jest swego rodzaju więzieniem o pionowej strukturze. Dwóch więźniów dzwoni na każde piętro do domu na dokładnie 30 dni. Pod koniec tego okresu, gaz wypełnia konstrukcję, wybija ich wszystkich, a kiedy się obudzą, są na nowym piętrze. Dlaczego podłoga jest dla nich ważna? Ponieważ są karmione tylko raz dziennie przez kilka minut przez platformę. Zaczyna się na podłodze 0, gdzie jest wypełniona wymarzonym asortymentem napojów, sałatek, kurczaka, ciast i innych, a następnie platforma opada piętro po piętrze. Piętro 1 dostaje jedzenie do wyboru, potem ich resztki przenoszą się na piętro 2, piętro 3, i tak dalej. Podczas gdy to może nie zabrzmieć tak źle dla ludzi wyżej w górę, wyobraź sobie, że dzwonisz na piętro 100 do domu - lub nawet 48 piętro dla tej sprawy. Kiedy piętro wyżej wypychasz ich twarze, a nawet kładziesz się na stole, aby dostać to, czego chcą, jest duża szansa, że zostaniesz z ich nieapetycznymi resztkami - jeśli zostaniesz z jakimkolwiek jedzeniem...

Nadal nie potrafię owinąć sobie głowy faktem, że jest to pełnometrażowy debiut reżyserski Gaztelu-Urrutii. Podejrzewam, że dla nawet najbardziej doświadczonego reżysera byłby to niezwykle trudny pomysł, który można by wprowadzić na ekrany. To, co Gaztelu-Urrutia osiąga w tym filmie, świadczy o jego pewności siebie, zrozumieniu i kontroli nad swoim kunsztem, a także jest pewnym znakiem, że Gaztelu-Urrutia wie, jak kierować zespołem, wydobyć jak najwięcej z każdego twórcy, z którym współpracuje, a następnie połączyć ich pracę z ogromną wiedzą fachową. Platforma nie jest dopracowana do perfekcji ze względu na jeden konkretny punkt fabularny, który został wprowadzony i rozbudowany w późniejszym czasie w filmie, który nie jest tak dopracowany, jak wcześniejsze bity, ale jest to nadal obowiązkowy element, który prawdopodobnie zakończy się jednym z najlepszych horrorów 2020 roku. - Perri Nemiroff

Pan's Labyrinth

Dyrektor: Guillermo del Toro

Pisarz: Guillermo del Toro

Rzuć: Ivana Baquero, Ariadna Gil, Sergi López

Z ocenianych filmów bajkowych nie powinieneś pokazywać dzieci.

Ukoronowaniem dorobku reżyserskiego Guillermo del Toro jest także standardowa bajka dla dorosłych. Fantastyczna hiszpańskojęzyczna fabuła del Toro, będąca oryginalną opowieścią, oferuje orzeźwiającą przerwę od zachodnioeuropejskich wpływów, które dominują w tym gatunku, po młodej Ofelii (Ivanna Baquero), która próbuje odnaleźć się w politycznych i osobistych zawirowaniach Hiszpanii w 1944 roku. Uwięziona pod kciukiem swojego nikczemnego ojczyma (piękny kawałek przewrotu), Vidala (Sergi Lopez), sadystycznego, wysokiego rangą oficera armii pochylonego nad zniszczeniem powstania buntowników, Ofelia odkrywa świat magii, gdy odkrywa starożytny labirynt i mityczny faun Pan. Tam Ofelia dowiaduje się, że jest dawno zaginioną księżniczką legendy i że musi wykonać trzy niebezpieczne zadania, aby udowodnić, że nie stała się śmiertelna, wrócić do swojej krainy i odzyskać swój tron.

Przeplatając prawdziwy horror wojny z czarującą gotycką krainą czarów Ofelii, Pan's Labyrinth jest wizualnie olśniewający efektami kreacji, zdjęciami i charakterystycznym dla del Toro okiem do bogatej, szczegółowej scenografii. Stworzenia te są pozaziemskie, ale są organiczne i zawsze trochę przerażające (lub w obsadzie Bladego Człowieka, mięsistego potwora wróżkowego z oczami w rękach, całkowicie i całkowicie przerażające). Niezwykły Doug Jones uosabia zarówno Pana, jak i Bladego Człowieka, nadając im odrębny charakter i fizyczność, a stworzenia świata del Toro są otoczone bogactwem dobrze przygotowanych obrazów, przywołujących magiczne i prozaiczne, niezbędne do zrównoważenia dwóch sfer historii.

Narracyjnie, jest to równie imponujące dla nici szczerego sentymentu, który biegnie przez podróż Ofelii. Każdą z postaci traktuje się z godnością, od schorowanej matki Ofelii (Ariadna Gil), przez parę buntowników, którzy przeniknęli do domu Vidala - odważną Mercedes (Maribel Verdu) i cicho szlachetnego doktora Ferrio (Alex Angulo) - i samą Ofelię, która jest wytrwała i odważna, ale w końcu i dziecko wepchnięte pośród dwóch doniosłych narracji. Nawet złoczyńca Vidal, który jest bezkompromisowy, samolubny i okrutny - dzikie wcielenie faszystowskiej sztywności i toksycznej męskości - obdarzony jest człowieczeństwem, co czyni jego wypaczony światopogląd tym bardziej przerażającym. Pojedyncza wizja, Pan's Labyrinth, jest rzadkim przysmakiem, który w równej mierze dostarcza urzekającej magii i trzeźwiących spojrzeń na ludzką kondycję. - Haleigh Foutch

Święty Obóz!

Dyrektor: Javier Ambrossi, Javier Calvo

Pisarz: Javier Ambrossi, Javier Calvo

Rzuć: Macarena García, Anna Castillo, Belén Cuesta, Gracia Olayo

Hiszpańskie kino ma długą tradycję tworzenia komedii z religijnego oddania wielu Hiszpanów. W końcu wiele wczesnych dzieł Pedro Almodóvara dotykało religii w celach komediowych. Weź to i połącz to z uznaną popularnością musicali z udziałem śpiewających zakonnic, a otrzymasz hiszpańską sensację, Holy Camp!

Bazując na wielokrotnie nagradzanym hiszpańskim musicalu scenicznym, Holy Camp! śledzi katolicki obóz letni dla dziewcząt oraz dwie najbardziej zbuntowane nastolatki, Susana i María, które wymykają się co wieczór ze swoich pryczy, by bawić się z chłopcami i marzyć o rozpoczęciu kariery jako wokalistki electro-latino. Ich lato zmienia się, kiedy María ma późne spotkanie z Bogiem, który wygląda jak bez brody, w średnim wieku showman, który wypina "I Will Always Love You", ponieważ, oczywiście, Bóg jest wielkim fanem Whitney Houston. Prowadzi to do tego, że młoda kobieta i konserwatywne siostry zakonne, które prowadzą obóz, zmuszone są do konfrontacji z ukrytymi emocjami i pragnieniami, czego efektem jest przezabawny musical LGBTQ o przepaści między konserwatystami i postępowcami oraz o szczęśliwym współistnieniu, które może istnieć między nimi.

Toc Toc

Dyrektor: Vicente Villanueva

Pisarz: Vicente Villanueva

Rzuć: Paco León, Alexandra Jiménez, Rossy de Palma, Oscar Martínez

Kolejny film oparty na przebojowej sztuce teatralnej, Toc Toc, to hilarijnie mroczna komedia pełna dziwacznych postaci w najgorszym dniu ich życia. Sześciu pacjentów znajduje się w poczekalni, gotowych na spotkanie z prestiżową terapeutką. Mają ze sobą wiele wspólnego: wszyscy otrzymali dokładnie taki sam czas na wizytę i wszyscy mają jakiś rodzaj OCD. Sekretarka terapeuty nie ma pojęcia, dlaczego wszyscy są umówieni na tę samą wizytę, a terapeuta jest na opóźnionym locie.

Komedia pochodzi od postaci zany, które coraz bardziej frustrują się nawzajem z powodu własnych dziwnych dziwactw, które sięgają od obsesji na punkcie liczb, powtarzania zwrotów, germofobii, tej, która nie może przestać przeklinać, i więcej. Chociaż odbywa się to głównie w jednym miejscu, Toc Toc udaje się zachować świeżość fabuły i stale zabawne.

Udział czasowy

Dyrektor: Sebastián Hofmann

Pisarz: Julio Chavezmontes, Sebastián Hofmann

Rzuć: Luis Gerardo Méndez, Miguel Rodarte, RJ Mitte

Horrory pojawiają się we wszystkich kształtach i formach, zwykle sięgając najciemniejszych zakamarków naszej wyobraźni i zamieniając je w przerażające historie. Ale najlepsze horrory biorą to, co jest zwyczajne wydarzenia lub pomysły i wykorzystać je do wszystkiego, co są warte. Jednym z takich filmów jest "Time Share" Sebastiana Hofmanna.

Pedro nie chce nic więcej niż zabrać rodzinę na wakacje i kupuje w spółkę akcyjną obietnice niedrogich, ale niezapomnianych wakacji. Problem polega na tym, że gdy zameldują się w swojej willi, znajdą inną rodzinę już zarezerwowaną na ten sam dom; Pedro i jego rodzina będą zmuszeni do zmagania się z najeźdźcami i zachowania zdrowego rozsądku. Time Share to komedia, ale czasami przerażająca eksploracja paranoi, klaustrofobii i kapitalizmu, wszystko to rozgrywa się w ekskluzywnym ośrodku, który jest nakręcony jak klip Kubrickian wakacje.

Neruda

Dyrektor: Pablo Larraín

Pisarz: Guillermo Calderón

Rzuć: Gael García Bernal, Luís Gnecco, Mercedes Morán, Alfredo Castro

Zdecydowany inspektor policji poszukuje niesławnego chilijskiego polityka Pablo Nerudy po tym, jak w 1948 roku ukrywa się. Takie jest założenie antybioptyka Pabla Larraína na temat tytularnego Nerudy. Zamiast prostego filmu biograficznego o życiu słynnego poety i polityka, Larraín postanawia zrobić mieszankę filmu noir z thrillerem, z odrobiną filmu drogi, który jest również czarną komedią.

Film łączy w sobie fakt z fantazją, tworząc senne doświadczenie, które doskonale przywołuje na myśl kunszt Nerudy, nawet jeśli nie stroni od ukazania przemocy i niepewności nie tylko Chile w latach 50.

Quién te Cantará

Dyrektor: Carlos Vermut

Pisarz: Carlos Vermut

Rzuć: Najwa Nimri, Eva Llorach, Carme Elias, Natalia de Molina

Istnieje wiele filmów o sławie i wzroście i spadku gwiazd, ale filmy o fanów, którzy sprawiają, że są sławni, są nieliczne i daleko między nimi. Carlos Vermut próbuje naprawić tę sytuację za pomocą stylowego thrillera psychologicznego o wymazanych tożsamościach i pokoleniowej frustracji, który znajduje się w połowie drogi między Perfect Blue a Persona.

Quién te cantará opowiada historię Lili, słynnej emerytowanej piosenkarki, która traci pamięć po tragicznym wypadku. Ponieważ miała wrócić do kariery w ciągu nieco ponad miesiąca, menedżer Lili znajduje super fana, aby nauczyć Lili, jak ponownie stać się jej starym ja. Jest to pięknie opowiedziany film, który przedstawia pozytywną stronę fandomu jako miejsca, gdzie zagubieni mogą odnaleźć i wzbogacić się poprzez podszywanie się i podziw - a ponadto ma zabójczą ścieżkę dźwiękową.

Dyktatura idealna

Dyrektor: Luis Estrada

Pisarz: Luis Estrada

Rzuć: Damián Alcázar, Alfonso Herrera, Joaquín Cosio, Silvia Nararro

Najpotężniejsza meksykańska korporacja telewizyjna ujawnia skandaliczną historię gubernatora i jego nielegalnego biznesu, więc gubernator postanawia oczyścić swój wizerunek, robiąc bardzo kosztowne tajne interesy z korporacją telewizyjną. Gubernator chce, aby kanał telewizyjny zmienił perspektywę opinii publicznej i uczynił z niego supergwiazdę i lubianego kandydata na prezydenta.

Luís Estrada stworzył ponurą polityczną satyrę z The Perfect Dictatorship, która jest jak Wag the Dog meets Network. To gryzące spojrzenie na korupcję zarówno w polityce jak i w mediach, na zmowę, która z niej wynika i na wpływ, jaki wywiera na zwykłych ludzi. Ostry i szybki jak błyskawica dialog sprawia, że ten i tak już cyniczny film uderza jeszcze bliżej domu, z historią, która była już boleśnie realna w Meksyku w 2014 roku, a teraz ma zastosowanie w wielu innych krajach.

Mirage

Dyrektor: Oriol Paulo

Pisarz: Oriol Paulo, Lara Sendim

Rzuć: Adriana Ugarte, Chino Darón, Javier Gutiérrez Álvarez, Nora Navas

Szczęśliwie zamężna matka dowiaduje się, że być może jest w stanie uratować życie chłopca, który mieszkał w jej domu 25 lat wcześniej, ale zmieniając linię czasu, wyrządza nieodwracalne szkody własnej rzeczywistości - głównie dlatego, że jej własna córka nigdy się nie urodziła, a jej mąż nie wie, kto to jest. Czy ona może wszystko naprawić i odzyskać swoją rodzinę? Witamy w Mirage.

Po rozbryzganiu się z thrillerami Oczy Julii i Niewidzialny gość, Oriol Paulo powraca z podróżą w czasie, bratnią umysłem siostrą filmu ze wspaniałą kreacją Adriany Ugarte i ciasnym scenariuszem, który trzyma Cię na krawędzi siedzenia, a Ty również zgadujesz, co będzie dalej. To jednak coś więcej niż pokrętna historia sci-fi, to przejmująca eksploracja macierzyństwa i długości, jaką matka poświęca, by chronić i przywracać córkę.

Everybody Knows

Dyrektor: Asghar Farhadi

Pisarz: Asghar Farhadi

Rzuć: Penélope Cruz, Javier Bardem, Ricardo Darín, Bárbara Lennie

Asghar Farhadi od kilku lat tworzy wspaniałe dramaty połączone z podtekstem thrillera, a jego pierwszy film w języku hiszpańskim, Everybody Knows, nie jest wyjątkiem. Niczym oglądanie thrillera Liama Neesona przez obiektyw hiszpańskiej telenoweli, śledzimy Laurę i dwójkę jej dzieci podczas ich podróży z Argentyny do Hiszpanii na wesele jej siostry. Radosna okazja staje się kwaśna, gdy starsza córka Laury zostaje porwana, a tajemnice rodziny zaczynają się rozlewać.

Wciągający melodramat o ciemnej stronie władzy połączony z porywającym thrillerem stanowi fascynujące doświadczenie, które pozwala Cruzowi i Bardemowi na jeden z najlepszych występów od lat. Farhadi tworzy bardzo gęsty film, który korzysta z wielu odsłon, aby uchwycić wiele szczegółów budujących główną tajemnicę, z dużą obsadą postaci, które wprowadza w mniejszych grupach, aby następnie połączyć się ze sobą, nie przytłaczając publiczności. Nawet jeśli Farhadi kręci poza swoim ojczystym Iranem, nie waha się pokazać ciemniejszej strony Hiszpanii z Everybody Knows, co czyni go fascynującym i dramatycznym thrillerem.

Bar

Dyrektor: Álex de la Iglesia

Pisarz: Álex de la Iglesia, Jorge Guerricaechevarría

Rzuć: Mario Cassas, Blanca Suárez

Álex de la Iglesia i jego wieloletni współpracownik, Jorge Guerricaechevarría, stali się podstawą hiszpańskiej sceny horroru i mrocznej komedii z kultowymi klasykami jak Dzień Bestii. Teraz, czerpiąc inspirację z Assault on Precinct 13 i The Mist Stephena Kinga przychodzi mrocznie zabawny The Bar.

Grupa nieznajomych znajduje się uwięziona w barze w Madrycie, podczas gdy na zewnątrz dzieje się jakaś apokalipsa. Ulice są ewakuowane, a ktokolwiek wychodzi z baru, zostaje natychmiast zastrzelony przez nieznanego snajpera, więc jedyne, co pozostaje do zrobienia, to spieranie się o to, co dzieje się poza barem tytularnym i próba nie zabijania się nawzajem w międzyczasie. To, co dzieje się dalej, to humorystyczna i klaustrofobiczna satyra, która czuje się jak zwierzę w klatce, wykorzystująca wszystko, począwszy od pracy kamery, poprzez scenografię, aż po prowadzenie dialogów, aby publiczność czuła się tak samo niekomfortowo, jak ludzie uwięzieni w barze.

Znamienity Obywatel

Dyrektor: Gastón Duprat, Mariano Cohn

Pisarz: Andrés Duprat

Rzuć: Oscar Martínez, Dady Brieva, Andrea Figerio

Filmowy odpowiednik powiedzenia "Nikt nie jest prorokiem na swojej ziemi", komedia dramatyczna Duprat i Cohn "Wybitny obywatel" jest satyrycznym filmem o naszym związku z przeszłością. Daniel Mantovani, powieściopisarz Taciturn, ma taką sławę i fortunę, jaką niewielu autorów może sobie kiedykolwiek wyobrazić, ale wydaje się, że nie dba o nagrody i przemówienia. Dopiero po zdobyciu literackiej Nagrody Nobla decyduje się wreszcie przyjąć zaproszenie do odwiedzenia swojego argentyńskiego rodzinnego miasta, którego nie odwiedził od czasu, gdy 50 lat wcześniej rozpoczął swoje narzucone sobie europejskie wygnanie.

Kiedy przyjeżdża do miasta, przynosi Mantovaniemu wspomnienia monotonii i nudy, które sprawiły, że w pierwszej kolejności chciał odejść. Okazuje się również, że rodzinne miasto było inspiracją dla wszystkich książek Mantovaniego, a wielu jego starych znajomych służyło jako bohaterowie jego książek - i nie są z tego zadowoleni. Duprat i Cohn badają sztukę i czerpią inspirację z rzeczywistości, a także rolę artysty i rozdział artysty od jego twórczości oraz to, czy artysta może naprawdę oddać się swojej społeczności. To słodki, przemyślany i przezabawny film.

Verónica

Dyrektor: Paco Plaza

Pisarz: Fernando Navarro

Rzuć: Sandra Escacena, Bruna González, Ana Torrent, Consuelo Trujillo

Horrory mają na celu przestraszyć nas w ten czy inny sposób, ale jest wiele horrorów, które mogą sprawić, że oprócz krzyku będziemy również płakać. Jednym z najsmutniejszych horrorów ostatnich lat jest Verónica Paco Plaza. Opierając się na przerażającej, prawdziwej historii, śledzimy tytułową Weronnicę, młodą dziewczynę, która podczas zaćmienia słońca w szkole używa tablicy Ouija, aby spróbować przywołać ducha swojego zmarłego ojca. Coś idzie nie tak i Verónica staje się przypadkowym naczyniem złośliwego ducha, który zabije ją w ciągu trzech dni, o ile nie będzie mogła się go pozbyć.

Mistrz REC, Plaza stworzył horror, o którym mówiono jako o najstraszniejszej rzeczy w Netflixie, nawiedzająco smutną historię dziewczyny, którą grają siły, których nie rozumie i desperacko próbuje przeżyć, podczas gdy wszyscy wokół niej odrzucają jej płacz jako bełkot nastolatki. Aktorstwo jest rewelacyjne, kamera akcentuje strach, czego efektem jest jeden z najlepszych horrorów roku 2018. Będziesz krzyczeć, ale pod koniec też będziesz płakać. Aby uczynić sprawy straszliwszymi, ten film jest oparty na prawdziwej sprawie, która wciąż pozostaje nierozwiązana.

Y Tu Mamá También

Dyrektor: Alfonso Cuarón

Pisarz: Carlos Cuarón, Alfonso Cuarón

Rzuć: Maribel Verdú, Gael García Bernal, Diego Luna

Zanim Alfonso Cuarón zdobył cztery Oscary, a zanim wyreżyserował najlepszy film o Harrym Potterze, wyreżyserował jedną z najlepszych eksploracji seksualności nastolatków w Y Tu Mamá También. Film jest częścią coming-of-age bajki, część podróży, część eksploracji nierówności politycznych i ekonomicznych w Meksyku, a koniec panowania partii politycznej na przełomie wieków.

Dwoje nastoletnich przyjaciół, Tenoch i Julio - jeden z bogatej rodziny i jeden z rodziny z klasy średniej - nudzi się, gdy ich dziewczyny wyjeżdżają na europejską wycieczkę. Wszystko się zmienia, gdy poznają Luisę, daleką żonę kuzyna, która ma 20 lat, a także jest zabawna i seksowna. Ta trójka wyrusza w podróż przez Meksyk, kiedy mąż Luisy zdradza ją. Rezultatem jest melancholijny, zabawny i humorystyczny film, który również przedstawia inny portret seksu niż to, co jest powszechne w amerykańskich filmach klasy R.

Contratiempo

Dyrektor: Oriol Paulo

Pisarz: Oriol Paulo

Rzuć: Mario Casas, Ana Wagener, José Coronado, Bárbara Lennie

Niewidzialny gość jest drugim filmem Oriola Paulo na tej liście i zarazem jego najlepszym. Adrian jest człowiekiem, który ma wszystko. Jego biznes jest super udany i przyniósł mu bogactwo. Jego piękna żona dała mu doskonałe dziecko, a jego równie piękna kochanka jest szczęśliwa, że trzyma wszystko w ukryciu. Wszystko jest po prostu idealne, aż pewnego dnia Adrian obudzi się obok ciała swojej zmarłej kochanki. Nie ma pojęcia, co się stało, ale i tak jest winny jej morderstwa.

Następnym krokiem jest intrygujący i zmieniający zdanie thriller, który rozkłada wszystkie swoje karty na stole, ale ukrywa wszystkie sztuczki. Gdy Adrian próbuje oczyścić swoje imię, wynajmuje trenera świadków, który pomaga mu stworzyć solidną historię, ale gdy zaczyna mieć retrospekcje na temat wydarzeń, które doprowadziły go do tego problemu, zaczynają pojawiać się dziury w jego historii. Tajemnica jest przedstawiona w sposób skuteczny i pulchny, który wprowadza nowe elementy fabularne, jak tylko rozwiązuje starsze, utrzymując akcję i intrygę w miłym tempie. Jest to hitchcockijski thriller, który pozwala zgadywać, aż do momentu, gdy do końca filmu opadnie ci szczęka.

Roma

Dyrektor: Alfonso Cuarón

Pisarz: Alfonso Cuarón

Rzuć: Yalitza Aparicio, Marina de Tavira

Oczywiście, Alfonso Cuarón miałby dwa filmy na tej liście. Po przezabawnym i uczciwym Y Tu Mamá También, uznany reżyser otwiera swoją duszę i zaprasza nas do swojego dzieciństwa z głęboko osobistym, czarno-białym Romem.

Opowieść o pokojówce domowej i zatrudniającej ją matriarchy rodzinnej, Romie, to pięknie opowiedziany i nieskazitelnie przedstawiony film, który jest nie tylko głęboko osobistym filmem i listem miłosnym do kobiet w życiu reżysera, ale także o politycznych i społecznych zmianach w Meksyku w latach 70. Cuarón skupia się na Cleo, pokojówce, której życie zostało wywrócone do góry nogami z powodu nieoczekiwanej ciąży, ale także przedstawia większą historię zmian społecznych w tle, która w końcu przecina się z główną historią w sposób niszczący i łamiący serce. Film ten jest jak wizyta w galerii sztuki, której kuratorem jest Alfonso Cuarón, starannie wybierając rozdziały z jego życia i układając je tak, aby zmaksymalizować empatię emanującą z wystawy. Ponieważ Netflix wciąż przekazuje pieniądze autorskim reżyserom, Roma pozostanie przełomowym momentem, który pokazał, że najlepsze filmy można znaleźć również w serwisach streamingowych.

Contratiempo - niespodziewany finał zagadki